Potosi

Hallo Allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden, maar vandaag weer even de tijd en ruimte gevonden om een kleine update te typen. Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd? teveel om op te noemen. Vanut Arequipa zijn we naar de Colca Canyon gereden en het hoogste geplande punt van de reis gepasseerd, later in de reis, als we de 2e keer La Paz aandoen wil ik naar de hoogste skipiste op 5500 meter, niet om te skien uieraard, maar om te genieten van het uitzicht en het is natuurlijk ook wel stoer om op die hoogte geweest te zijn.

Uiteindelijk zijn we in een piepklein dorp overnacht op een geweldige locatie, jullie zullen het uiteindelijk wel op de foto´s zien. Als snel vriendjes geworden met de huis-alpaca ´Manchas´ die zo nu en dan even aan mijn oor kwam knabbelen. De volgende dag zijn we naar de condors wezen kijken. Best bizar om zoveel toeristen naar een stel oerlelijke vogels te zien kijken. De rit daarnaartoe was op zich al een belevenis en ach ja, de vogels kreeg je op de koop toe. Uiteindelijk zijn we na een lange rit in Puno aangekomen, een stadje aan het titicacameer. het hoogst bevaarbare meer ter wereld, hoger dan 4km. Inmiddels ben ik al redelijk gewend aan de hoogte, alleen na het eten berg op valt af en toe nog wat zwaar.
Op het titicacameer hebben we de rieteilanden bezocht, een ware toerisische attractie, een beetje vergelijkbaar met het openluchtmuseum in Enkhuizen. De eilanden zijn gemaakt van stukken grond(iets van turf ofzo) die aan elkaar zijn geknoopt, bedekt met riet en verankerd aan de bodem. Leuk om gezien te hebben, maar best een hoog mickey mouse gehalte. In de middag zijn we naar Sillustani gegaan een pre-inca begraafplaats, Tjonge wat een mooie rustgevende plek was dat zeg, rustig een tijdje in het rond gekeken, terwijl onze gids met zijn gezicht tegen een Chulpa (graf of in azie Stupa) een uur heeft zitten mediteren.
Goed, dit was de laatste dag (voorlopig) in Peru, op naar Bolivia, eerste stop Tihuancu, pre inca ruines en net zo als andere ruines een hoop stenen, alhoewel hier de meeste stenen al waren weggehaald door de locals om de kerk in het aangrenzende dorpje te bouwen. Desalniettemin een mooie plek en wat mooie monolieten. Daarna door naar La Paz. Wat een heerlijke chaos daar. De binnenstad is een grote markt, overal waar je kijkt zijn kraampjes en winkeltjes waar ze de meest uiteenlopende dingen verkopen, gewoon de dagelijkse dingen als kleding, groenten, fruit, maar ook Lamaembryo´s en gedroogde kikkers erg bizar. Ook de maanvallei was een leuk uitstapje, niet zo als de maanvallei in chili, maar een klein gebied met een soort van canyon achtig landschap.

vanuit La Paz wederom in de bus gestapt naar uyuni. Een lange rit, grotendeels over onverharde zand en gravel weggetjes, als je al nierstenen had, dan waren ze nu vergruisd geweest. Het is echt net het wilde westen, alleen dan op 4000 meter hoogte.... wat een stof! Uiteindelijk de zoutvlakte op, wat een overweldigend landschap. 12000 vierkante kilometer wit van het zout met ergens na een klein uurtje rijden een eilandje met cactussen tot 12 meter hoog. wat een contrast, erg indrukwekkend (als je alle toeristische jeeps bij het eilandje even wegdenkt)

En zoals gezegd, vandaag in potosi aangekomen, ze zijn al jaren bezig met het verharden van de weg, met als resultaat een km of 5 aan asfalt weg.... nog maar een paar honderd kilometer te gaan, ik denk dat ze ergens in 2030 wel klaar zijn. Voor de rest was het weer hobbelen en schommelen, wel een erg mooi landschap. in potosi even de lokale markten bekeken, waar de gebruikelijke gefileerde koeienneuzen weer op de toonbank lagen en voor de rest nog allerlei andere ondefinieerbare dierlijke onderdelen. Heb niet gestudeerd voor dierlijke anatomie, maar het zag er vreemd uit.

Zo dat was het weer

Tot de volgende keer!