Damascus

Damascus, 2 oktober 2010,
Het is moeilijk om je voor te stellen wat je nu moet verwachten van Syrië. Een land dat vaak negatief in het nieuws is gekomen, menig maal op de voorpagina van een landelijke krant heeft gestaan en waarbij de meeste mensen wel een bepaald vooroordeel tentoon spreiden. Met een stempel van Syrië in je paspoort wordt het lastig om de Verenigde Staten nog binnen te komen, er wordt zelfs geadviseerd dan maar een nieuw paspoort aan te schaffen, omdat een dergelijk stempel geen aanbeveling is van onbesproken, onberispelijk gedrag. Je moet haast wel een schurk zijn om naar zo’n schurkenstaat op vakantie te gaan. Een moslimland vol met Burka’s, hoofddoekjes en mannen met grote zware baarden.

Waar ben ik dan in hemelsnaam beland, wat een shock! Je ziet inderdaad veel vrouwen met zwarte gewaden rond lopen. Sommigen moeten in donkere steegjes door hun zoontje of dochter worden begeleid omdat ze een zwart kopvoddentax waardig hoofddeksel op hebben, waar je niet eens doorheen kunt kijken. Geen vizier of een gaasje ervoor maar gewoon helemaal, maar dan ook helemaal bedekt. Maar gelukkig dat schijn vaak bedriegt. De mensen zijn bijzonder hartelijk, goedlachs en je voelt je geen moment onveilig op straat. Iedereen maakt graag een praatje met je en voor je het weet zit je aan de thee. De mediterraanse sfeer die in het oude centrum hangt is zeer prettig te noemen. Het is geen gemaakte hartelijkheid van gladde verkopers die graag wat van hun prullaria willen slijten. Die aardig zijn, zolang je maar de Syrische ponden bij hen besteedt. Ze zijn trots op hun winkel of de producten die ze maken en vertonen dit graag aan een ieder die het maar interesseert. Loop je daarna gewoon met een vriendelijke lach naar buiten, dan word je niet achtervolgd om vervolgens nog eens een Arabische stortvloed aan scheldwoorden over je heen te krijgen.

De steegjes zijn soms dusdanig smal dat je er niet in zou lopen, als je eenmaal beter weet, dan zijn dit juist de plekken om doorheen te dwalen. Achter de deuren verschuilen zich mooie terrassen op authentieke binnenplaatsen, met een fontein in het midden en voorzien van mooie mozaïeken tegen de muren. De citrusbomen en grote parasols bieden een aangename schuilplaats tegen de brandende middagzon. Het is hier uitermate goed toeven, zeker als je een vers vruchtensapje erbij hebt en een tafel vol lekkernijen, want het eten is hier een groot feest!

De “Grote Umayyad Moskee” vormt het bruisende middelpunt van het oude centrum. Een heel bijzondere Moskee die zo ongeveer alle heerschappijen vertegenwoordigd van deze nu seculaire staat. Een mengelmoes van verschillende bouwstijlen en religies die zijn samengevoegd in dit machtige complex.

Dwalende door de steegjes worden we opeens aangesproken door een man, die gewoon rustig voor zijn huis voor zich uit aan het staren is. Al snel worden we in zijn huis uitgenodigd. Zijn huis is niet veel groter dan een paar vierkante meter, met een bank die ook als bed fungeert en een oud eenpits gastoestel dat in dezelfde ruimte op de grond staat. De man haalt een oude, kleine radio tevoorschijn en een aantal muziekinstrumenten. Hij is de trotse uitvinder, van de door knap knutselwerk omgetoverde universele radio-instrumentversterker. Uniek in de wereld, aldus de man zelf! Hij tokkelt en strijkt er vrolijk op los en er komt inderdaad een enigszins versterkt, monotoon geluid uit het oude ding. Helaas hebben we niet al te veel tijd, want als het aan hem had gelegen had ik daar nu nog gezeten onder het genot van een heerlijk kopje thee en een ambachtelijk bereide maaltijd. Nu moet ik zeggen dat het laatste er niet zo appetijtelijk uit zag.

We zitten nog vol van de lunch en besluiten alleen nog op een terras een drankje te drinken. We moeten het doen met Cola, want op de terrassen wordt geen alcohol geschonken. Achter ons is een man druk aan het zwaaien die ons een pas gebakken, wel wat droog, maar gratis broodje wil aanbieden. Deze mensen hebben niet veel, maar zijn dusdanig hartelijk dat ze bereid zijn alles te delen, zonder enige vorm van tegenprestatie. Kortom een heerlijke dag in een heerlijke stad. een stad die als je wat verder kijkt ‘open minded’, moderne moslims herbergt in een soms orthodox ogend sausje. Waar de vrouwen in het openbaar lekker aan de waterpijp zitten. Een stad die geenszins doet denken aan een fundamentalistisch moslim land. Ik kan het na bijna 2 dagen iedereen aanbevelen!